De bezwering

Ik sloop naar het meisje toe. Ze zat op een stretcher te lezen. Door de stof van haar witte badpak zag ik haar ruggengraat. Opeens wiebelde ze met haar schouders. Wat had dat te betekenen?

Ik had geen idee. Dat had ik wel vaker, die vakantie op het eiland. Ik wist wel dat er gevaar dreigde. En dat het meisje gevaarlijk was. Misschien had ze een kaart met knopjes en lampjes en was ??n knopje voor mij. Als ze daarop drukte ging een lampje branden op de plek waar ik was. Misschien had ze ook een bionisch oog. Als ze daarmee op mij inzoomde hoorde je ‘du du du du du’, net als bij de Man van Zes Miljoen.

Maar ik wist wat ik moest doen. Ik moest haar aanraken. Het liefst haar buik of de binnenkant van haar bovenbeen. Als ik haar aanraakte zou ik veilig zijn. Dan zou de politie me nooit vinden.